Svavs

En er það svo í öllum tilvikum? Já, ég mundi halda það. Ég mundi bara halda það, líklega er til dæmi um að svo sé ekki.

Sjaldan fer ég norður til pabba, það er ekki jákvæður hlutur en satt að segja finnst mér hann búa einum klukkutíma of langt í burtu. Þegar ég hef keyrt í klukkutíma þá finnst mér það vera komið gott en ég get þó haldið aðeins áfram. Eftir tvo tíma hugsa ég á nokkurra mínótna fresti "ég er örugglega alveg að verða komin" og svo þegar er hálftími eftir hugsa ég "garg, er ég ekki að verða komin!!" en því oftar sem ég fer norður því betur kann ég við það. Það er staður þar sem ég get týnst og fyrir mér hljómar það VEL! Þeir sem þekkja mig mjög vel skilja af hverju.

Fyrr í vikunni heimsótti ég föðurömmu mína og afa. Það er líklega besti staðurinn í öllum heiminum til að vera á, svo rólegt og notalegt. Allt sem ég segi er áhugavert, allt sem ég geri er álitið eðlilegt og knúsarnir og kökurnar eru óendanlegar. Amma spurði mig hvenær ég ætlaði norður næst og ég sagði með hálfum hljóðum að ég færi kannski næstu helgi og henni leist vel á það og sagði að þar með væri það ákveðið. Ég væri að fara norður. Það er mömmuhelgi svo ég get hvort eð er lítið lært, mamma verður í sumó svo hún getur ekki passað og ég hef bílinn. En það var eitt vandamál. Systir mín vildi ekki fara í pössun nema til vinkvenna sinna og mamma kunni ekki við það. Ef mamma fer ekki í sumó þá get ég ekki tekið bílinn af henni, sem þýðir að ég færi ekki heldur. Fyrst ég er ekki að fara þá getur mamma farið því ég verð að passa Sóley.

Mamma ÆTLAR að fara.
Sóley ætlar EKKI í pössun, sem mamma kærir sig um.
Og ég.... hef það furðu fínt, þrátt fyrir allt.

Eins og staðan á mér er í dag, í hausnum á mér er ég hvorki fylgjandi nauðgunum né druslugöngunni. Ég hef á tilfinningunni að druslugangan sé ekki rétt aðferð við að vekja athygli á réttlæti á þessu sviði.

Ef alkahólisti kemur fyrir tilviljun að tvem bjórflöskum á borði einhversstaðar og önnur flaskan er opin. Hvora flöskuna tekur hann?

Ef barn sem vaknar á undan foreldri sínu og fer inní stofuna til að horfa á barnaefnið, sér nammi á stofuborðinu. Það er nammi í skál og svo nammi í lokuðu boxi. Hvort er barnið líklegra til að velja?

Ef nauðgari liggur í laumi einhversstaðar niðrí bæ eða einhvers staðar og bíður eftir fórnarlambi hvort er líklegra að hann velji sér fáklætt fórnarlamb eða það sem er í meiri fötum?

Þetta var kannski frekar súrt dæmi, ég veit ekki hvort nauðgarar liggi í laumi í þeim tilgangi að klófesta fórnarlamb einhversstaðar.

Betra dæmi væri um nauðgara sem færi niðrí bæ, á einhvern skemmtistað til að "velja" sér fórnarlamb. Hvort sem hann gerir það meðvitað eða ómeðvitað út frá einhverjum óútskýranlegum og óafsakanlegum og óásættanlegum hvötum. Hvað ræður því hvaða fórnarlamb hann velur? Það sem er mest drukkið? Það sem er auðvelt? Það sem er rosalega erfitt og massamikið?

Getur verið að druslugangan sé að koma vitlausum skilaboðum á framfæri um að það sé í lagi að klæðast hverju sem er eða sama sem hverju sem er?
Gildir máltækið "hver er sinnar gæfu smiður" ekki hér?
Ef ÞÉR verður nauðgað þá þarft ÞÚ að taka á því með ÞÍNUM heila og ÞINNI samvisku og ÞÍNUM aðstandendum. Það er algerlega undir ÞÉR komið hvernig þú vilt koma út úr þessu. Ég vil ekki gera lítið úr þolendum, ég hef ekki lent í því sjálf að verða misnotuð á neinn hátt og er mjög þakklát fyrir það, ég get ekki ímyndað mér hvernig það er eða hvernig það hefur áhryf og ég trúi því að það geti haft mjög alvarlegar afleiðingar, alveg mjög mjög mjög!

En í sannleika sagt þá ber þolandinn mesta ábyrgð á því hvernig hann tekst á við afleiðingar árásarinnar, er það ekki? Oft er sagt að ekki sé hægt að hjálpa þeim sem vill ekki hjálpa sér sjálfur. Þolandinn þarf nefninlega að gera alveg heilan helling sjálfur til að ná sem bestum bata, það er allavega það sem ég held. Með fullri virðingu fyrir þolendum, og ég þekki þó nokkra sjálf. Þolendurnir eiga það auðvitað ekki skilið að bataábyrgðin sé á þeim, hún "ætti" eflaust að vera á gerendunum en það er bara ekki þannig, eins leiðinlegt og það er.

Þú berð ábyrgð á sjálfum þér. Ef einhver gerir þér eitthvað þá ert það þú sem þarft að sækja hjálpina, þú þarft að rifja atriðið upp, þú þarft að vinna mikið í sjálfum þér. Þú þarft að gera svo mikið og ég er viss um að þú getir það!

Hugsunin á bak við druslugönguna er falleg, mjög falleg og mjög rétt en er hún að koma þessum hugsunum og skilaboðum rétt frá sér með þessarri göngu eða er ég bara að horfa á málið með afturendanum?

Já, það má segja að ég sé að upplifa alveg óvenjulega undarlegt stress, ég sef ekki. Ég vaknaði kl 15 á þriðjudaginn var og ekki söguna meir! Nei, ég sofna ekki! Mun sennilega gera það á endanum. Margt og mikið sem hægt er að gera á öllum þessum tíma en skapið verður svolítið brothætt og sjálfsmyndin sömuleiðis. Kannski er þetta ekki stress, kannski er þetta kvíði eða öllu heldur valkvíði um "hvað ég ætla að verða þegar ég verð stór"! Það er svo margt sem mig langar að læra og það versta er að ég er með allt aðrar og þá meina ég ALLT AÐRAR hugmyndir en ég hafði bara fyrir örfáum vikum, hvernig veit ég að ég skipti ekki algerlega um skoðun eftir aðrar örfáar vikur? Og hvað þá? Á ég þá bara að dúsa í því námi eða á ég að skipta? Og hvað ef ég fæ algjört ógeð á því? Nú er ég komin með barn uppá arminn og þá er ekki svo sjálfsagt að dingla sér svona í náminu. Hvað er til ráða? Hvað á ég að gera? Á ég að fara auðveldu leiðina, fara í heimspeki, ég er nokkuð viss um að ég fái seint leið á því fagi svo það eru mestar líkur á því að ég klári það nám frekar en nokkuð annað.

Ég sit útí garði með tölvuna og er að reyna að tala mig til þess að fara að læra en það gengur illa, ég er svo þreytt en nú þýðir það ekkert, ég verð að skila ritgerð og heimadæmi helst núna og svo kemur vinkona mín í neglur milli 10 og 11. Á svona stundu langar mig helst til ömmu og afa, að fá afasamloku. Ætli þau séu vöknuð?

Ég var að grammsa í símanum mínum og þar fann ég ljóð sem ég hafði gert fyrr á þessu ári og satt að segja þá man ég ekki alveg hver innblásturinn var eða hvern ég er nákvæmlega að tala um, svona eftirá þegar ég sjálf veit ekki einu sinni hvern ég er að tala um þá sé ég að það gæti átt við ýmsa og ég er mjög sátt við það.

Ég ákvað að hafa það á hægri hliðinni til að láta það líta listrænt út, hvort sem það hefði litið listrænt út á vinstri hliðinni eða ekki, það skiptir ekki máli. Mig langaði bara að hafa það á hægri hliðinni. Ég ákvað líka að skella einni mynd með sem ég tók með símanum mínum útí garði. Ég er mjög ánægð með símann minn.

Þú ert eins og blóm í mínum augum.

Ég spyr þig hvort þú elskir mig og áður en ég fæ svar spyr ég þig hvort þú elskir mig ekki.

Svo spyr ég þig hvort þú elskir mig og svo spyr ég þig hvort þú elskir mig ekki og hvort þú elskir mig og hvort þú elskir mig ekki.

Hvort þú elskir mig eða ekki.

Elskaru mig?

Elskaru mig ekki?

Hvort geriru?

Svaraðu!

Núna!

Ég er að verða búin með þig, þú verður að svara núna svo ég fái allavega smá... gerðu það!?

Fyrir mig...

Plís.