veikindi bleh...

Rétt þegar ég hef náð mér í sæmilega mikið jafnvægi til að fara að hitta nýtt fólk og fara út og bara lifa lífinu aftur þá næ ég mér í flensu. sekk langt niður og foreldrar mínir elskulegu fara að hafa áhyggjur af mér. pabbi var að spurja mig hvað væri að taka við? hvernig ég hef ákveðið að lifa næstu viku? hvernig markmið ég ælta að setja mér? gosh! ég ætla að fara til læknis á morgun eða allavega hringja og tala við hann um gamalt mál sem ég hélt ég væri búin að ræða við lækninn um en komst að því um daginn að ég hafði gleymt að hringja aftur eftir að ég hafði hringt í fyrra skipti og læknirinn ekki getað svarað. svo ætla ég sennilega að panta tíma til að hann geti litið á hálsinn því ég er endalaust að hósta, það er e-ð í hálsinum sem ég er alltaf að reyna að losa e-ð með endalausum hósta. ég tek mér minn tíma á mínum fkn hraða. ég geri það sem mér finnst ég verða að gera og ég geri það sem ég vil gera.

 

Athugasemdir

[Berglind Steinsdóttir, 18.3.2007 kl. 18:25]

Gott plan ... a.m.k. plan, hehe.