allt gott í hófi eða?

Að vera maður sjálfur, kostir og gallar sem mér dettur í hug:

að vera stolt af því að vera ég sjálf er ólýsanlega ljúft. það er auðvelt, það kemur bara náttúrulega, þarft ekkert að hafa fyrir því, athygli sem þú þarft að venjast og lifa við, bæði jákvæð og neikvæð. fólki finnst sumar manneskjur vera skrítnar sem eru svo bara ekkert annað en þær sjálfar. fólk sem er það sjálft þarf væntanlega að takast á við áreiti frá öðrum en sumir eru ekki nógu sterkir til að höndla slík áreiti eða til að tala við aðra sem vita betur og gætu hugsanlega hjálpað þeim. því miður held ég að sé til allt of mikið af fólki sem lætur eftir og verður eins og aðrir. en samt líður því ekkert vel því ég held að enginn kunni eða geti verið eins og aðrir. enginn getur verið annað en hann sjálfur en það er hægt að fela það, anskoti allt of vel þar til eitthvað fer úrskeiðis og það er um seinan að gera nokkuð fyrir þá manneskju.

að vera "eins" og aðrir, kostir og gallar sem mér dettur í hug:

að skammast mín fyrir mig, fyrir að leifa fólki að hafa þau áhryf á mig að ég þori ekki að vera ég sjálf er næstum því eins ömurlegt og að vera í svo slæmu ástandi að mann langi í alvöru talað að bara deyja eða hverfa en það getur frestað sumum vandamálum. ef þú átt við vandamál að stríða er oft gott að fá frið, falla inní skuggann, þá meina ég að fá enga athygli sem hugsanlega gæti verið neikvæð og dregið mann neðar og gert fyrri vandamál erfiðari að leysa. að eyða öllum sínum frítíma í að surfa netið í leit að nýjustu tísku. eyða öllum sínum frítíma í að skoða yfirborðskennd innantóm blogg um nánast ekkert með tugi webcam mynda sem sýna nokkurnvegin sama pós svipinn á öllum myndunum. að finnast maður verði að skoða allar "eins" myndirnar því ef það er einhver mynd sem er svo öðruvísi, helvítis forvitni. að vera stöðugt með þessa hugsun, "er ég of feit?", "er ég ljót?", "lít ég illa út í þessarri kápu?", "ætli fólkið sjái hversu heimsk ég er?"...

þegar upp er staðið? hvort heldur þú að sé betra að vera maður sjálfur eða fylgja straumnum...

... og þegar upp er staðið, er ekki bara allt gott í hófi? af hverju finnst mér ég ekki geta hugsað þetta mál í gegn? hvað þarf ég að hugsa meira sem ég er ekki búin að skrifa hér? kannski er bara bæði ólíkt gott. hentar sumum að fylgja straumnum en öðrum ekki. vilja ekki allir geta verið þeir sjálfir? getur fólk verið sátt við sig í lengri tíma þó það finni fyrir því að það er ekki það sjálft? getur fólk ekki haldið að það sé sátt við sig og haldið að það sé alveg það sjálft en er það í raun og veru ekki? þegar einhver bendir þeim svo á hvernig það er ekki í samræmi við sjálft sig og þar af leiðandi kannski ekki alveg það sjálft fer viðkomandi í afneitum og líður illa og kennir "ábendaranum" um en eftir langa og djúpa hugsun án þess að vera búin að losa sig við reiðina og pirringinn finnst viðkomandi hann ekki getað kennt "ábendaranum" um... af hverju er viðkomandi þá pirraður og reiður?

jæja, ef einhver vill spjalla við mig um þetta, benda mér á stafsetningavillur, málvillur eða góðan punkt í sambandi við þetta verð ég roooosalega ánægð og þakklát. því sagt er að "tvö augu sjá betur en eitt!" eða "tveir hausar hugsa betur en einn!".... nei nei ég man ekki hvaða málsháttur eða setning/kenning þetta var en ég held þið vitið nokkurnvegin hvað ég á við.

takk samt