sláandi kvöld sýndi mér að ég væri mjög mikill engill

jæja, nýji besti vinur minn er kópur. trommukallinn í touch. böddi hefur alltaf komið mjög vel fram við mig og í raun aldrei gert neitt í minn garð en ég er eiginlega að breyta um vin vegna þess að kópur reynist mér í raun betri persónulegur vinur, hann spjallar og reynir að kynnast mér og segir mér ýmislegt um sig og systur sínar. jæja böddi er ágætur þrátt fyrir allt, allt! mér blöskrar stundum agalega þegar ég heyri ljótar sögur um hina og þessa, hvernig getur fólk hagað sér svona? grúppíurnar sem komu með okkur á kríuna voru útúrfullar af egói og vanvirðingu sem þær eiga að mínu mati ekki efni á! en þær skemmtu sér konunglega og nýja stelpan hans neinars bassa fannst mér bara skemmtileg. hef ekkert um hana að segja. hún féll vel alls staðar.

við njalli spjölluðum mikið og ég kann alltaf betur og betur við hann. stundum kom kópur og spjallaði við okkur, át snakk og skiptist á að sötra á djúsinu mínu og bjórnum hans njalla. njalli er vélahönnuður/smiður, man ekki alveg og er giftur. mér finnst það fyndið en á sama tíma æðislegt!

rétt áður en drengirnir tóku sér pissupásu frá hljóðfærunum tók kópur uppá því að pissa á trommusettið. já, ég vissi að hann væri að eitthvað hneppa frá og fyrir og laga hitt og þetta og fíflast og þykjast en mig grunaði ekki fyrir fimmeyring að ég mundi verða viti að því að sjá kynfæri á honum! það er nú ekkert að marka það sem ég sá en ég sá samt eitthvað! jæja ég hef séð verri hluti. þarna sannaðist það enn og aftur fyrir mér hversu rosalegur engill ég er. ég vissi alveg að ég væri engill upp að vissu marki, ég var mjög mjög mjög mikill engill frá fæðingu og alveg þar til í maí á seinasta ári, þá missti ég strjórn á mér en ég komst yfir það og náði mér niður. ég hélt líka að ég væri bara saklaus hippastelpa, en ég er svo miklu meira en það! ég er þessi yndislegi engill. mér finnst það í raun allt í lagi þegar ég hugsa út í það. ég vil ekki vera full allar helgar, ég forðast það að kynnast karlkyninu á djamminu og mér finnst ég eiginlega bara bera meiri virðingu fyrir sjálfri mér og öðrum en þessar svokölluðu vondu stelpur. þær eru kannski ekkert vondar, ég meinti frekar svona villtar og, ég veit ekki, drukknar. allavega, ég er engill!

það var einn ungur piltur þarna í þröngum svörum gallabuxum, frekar stuttum leðurjakka og svörtum bol undir að dansa og drekka, skemmti sér held ég alveg konunglega. þar sem hann man sennilega ekki eftir mörgu. hann stóð varla í lappirnar og dansaði eins og fyllikall og reyndi sí og æ að öskra með bödda í mækinn en böddi snéri sér alltaf við. við njalli virtum þennan annars ágæta nágunga mikið fyrir okkur og sérkennilegu danssporunum hans. þarna var hann allavega alveg helvíti mjög svo rosalega pisshaugadrukkinn, setur hendina í vasann og ég bý mig undir það að hann sé í þann mund að fara að draga eflaust eitthvað mjög merkilegt uppúr vasanum. þetta var innri vasinn á guns n' roses jakkanum hans. hefði getað verið hvað sem var, lyf, byssa, vasaklútur, sólgleraugu eða hvað sem er en uppúr vasanum hjá fyllistrákinum kom eitt stikki brjór í dollu. hversu fullur þarf maður að vera til að geta dregið upp úr innri vasa sínum bjór? það var frekar skondið.

þetta er kósí staður, gæti vel hugsað mér að halda tvítugs afmælið mitt þarna og ég myndi þá gjarnan bjóða touch að taka örfá lög, allaveg allan tíman! þegar við komum þarna sagði hver á fætur öðrum "ertu ekki að grínast?" þetta var einhver hlaða sem gleymdist víst að mála og sjæna svolítið að utan en þegar viðvorum komin inn fannst mér pallurinn sem átti að kallast svið eftirminnilega lítill en kópur á víst engan pening svo hann hafði ekki étið í marga daga og komst vel fyrir og naut sín í botn, upplífgandi og óendanlega gaman að sjá hann svona glaðan.  þeir byrjuðu að spila með einungis okkur sem áhorfendur, grúppíurnar, gínu og okkur njalla sem sátum eins og útbrunnar verur og langaði alls ekki að dansa með grúppíonum. þær skemmtu sér konunglega líka og dönsðuðu eins og það væri fullt af fólki. ég var mikið að pæla í því hvernig hljómsveitinni leið. kópur var fínn. böddi virðist alltaf þurfa svo mikla athygli frá öllum á staðnum, sem hann jú fékk auðveldlega þarna en samt veit maður aldrei. danni virtist alveg vera með hausinn á réttum stað en einar var mjög hlutlaus. ætli hann hagi sér ekki bara í samræmi við aðstæður. gerir sig að meira fífli ef það er fleirra fólk. ég kunni mjög vel við einar þetta kvöld. mér fannst hann ekkert of fullur og bara einlægur strákur. ágætt að rabba smá við hann. þegar ég hugsa um þetta þá man ég ekkert eftir því að hafa átt neitt sérstakt spjall við hann. hann virkaði samt fínn á mig þetta kvöld.  ég spurði danna hvernig honum hafi fundist að spila fyrir tóman staðinn og honum fannst það leiðinlegt en hann sagði að þeir bjuggust við þessu. sögðust vita að þetta færi svona. ég talaði ekkert við bödda. var í of miklu sjokki til að finna eitthvað að segja við hann. gleymdi að spurja einar hvað honum fannst og ég held bara að kópur hafi verið nógu fullur til að skemmta sjálfum sér. hann var meiriháttar skemmtilegur og njalli var það reyndar líka og þeir tveir voru alger unun að sjá. kópur var alltaf að stríða okkur. ég á engin orð yfir því hvað kópur er mér góður og hvað hann veitti mér mikla ánægju og hamingju í gær. bara yndislegt að sjá hvað hann virtist skemmta sér vel í gær.

jæja þetta var meiriháttar, ég hafði oft hugsað það á hressó hvað það væri nú gott ef ég gæti verið ósýnileg, eða bara í einhverjum stjórnklefa þar sem ég sæi allt og heyrði allt en sæti bara í þæginlegum stól og horfði á fólkið og hlustaði með glampann í augunum á touch og væri í friði. þyrfti ekkert að hugsa um annað fólk, tala við það eða neitt, gæti bara notið þess að hlusta á tónlistina. ég kem einungis á hressó til að hlusta á og njóta tónlistarinnar. jújú það er ágætt að hitta fólkið og sjá lífið en tónlistin er númer eitt tvö og þrjú.