Og fuglinn...

... hugsar og hugsar. Hvað er til ráða? Hvað á hann að gera? Er eitthvað fyrir hann að gera? Eitthvað líf framundan? Það er aðeins eitt sem getur svarað því, að halda áfram að labba. Langi göngustígurinn sem endar einhverstaðar á óþekktum, örugglega góðum stað. Ævintýrin sem hann á von á eru eins fjölbreytt og hann hefur margar fjaðrir á hausnum, sennilegast. Hefur hann einhverju að tapa, getur hann ekki bara gert allt sem er til að sjá nýjar hliðar á lífinu og sjálfum sér? Er það eitthvað sem ætti að þurfa að hafa áhyggjur af? Hann deyr hvort eð er. Þá er betra að fuglinn hafi flogið eða gengið sem mest og lengst til að geta dáið sem hamingjusamastur í stað þess að deyja í eftirsjá eftir að hafa ekki gert neitt sem hann langaði að gera! Sammála?

Bókin sem litli fuglinn er að skrifa á ekki að koma neinum við og gerir það ekki. Hún á að vera alveg auð og með fullt fullt fullt af gulum blaðsíðum. Hvítar blaðsíður stinga litla ungann í augun en gulur litur er alltaf góður. Litli unginn kann betur við gulan lit en alla aðra liti, kannski því hann er páskaungi og kann ekkert á jólin. Það er í raun ekkert sem heitir að flýja jólin því þau eru jú alls staðar, ekki satt? Og fuglar eru ferðadýr, fljúga þangað sem þá langar, allavega ef ég væri fugl. Ég mundi reyna að fljúga til Nepal og setjast að þar. Stunda jóga og hugleiðslu, finna mátt jarðar í gegnum mig og leita að innri friði. Róa hugann og finna hamingjuna. Sleppa stressinu og kvíðanum. Segja bless við magaverki af völdum hræðslu...

En þetta er bara draumur, back to the REAL world.... þar sem ekkert er rétt og þannig rétt...