Druslugöngumálið

Eins og staðan á mér er í dag, í hausnum á mér er ég hvorki fylgjandi nauðgunum né druslugöngunni. Ég hef á tilfinningunni að druslugangan sé ekki rétt aðferð við að vekja athygli á réttlæti á þessu sviði.

Ef alkahólisti kemur fyrir tilviljun að tvem bjórflöskum á borði einhversstaðar og önnur flaskan er opin. Hvora flöskuna tekur hann?

Ef barn sem vaknar á undan foreldri sínu og fer inní stofuna til að horfa á barnaefnið, sér nammi á stofuborðinu. Það er nammi í skál og svo nammi í lokuðu boxi. Hvort er barnið líklegra til að velja?

Ef nauðgari liggur í laumi einhversstaðar niðrí bæ eða einhvers staðar og bíður eftir fórnarlambi hvort er líklegra að hann velji sér fáklætt fórnarlamb eða það sem er í meiri fötum?

Þetta var kannski frekar súrt dæmi, ég veit ekki hvort nauðgarar liggi í laumi í þeim tilgangi að klófesta fórnarlamb einhversstaðar.

Betra dæmi væri um nauðgara sem færi niðrí bæ, á einhvern skemmtistað til að "velja" sér fórnarlamb. Hvort sem hann gerir það meðvitað eða ómeðvitað út frá einhverjum óútskýranlegum og óafsakanlegum og óásættanlegum hvötum. Hvað ræður því hvaða fórnarlamb hann velur? Það sem er mest drukkið? Það sem er auðvelt? Það sem er rosalega erfitt og massamikið?

Getur verið að druslugangan sé að koma vitlausum skilaboðum á framfæri um að það sé í lagi að klæðast hverju sem er eða sama sem hverju sem er?
Gildir máltækið "hver er sinnar gæfu smiður" ekki hér?
Ef ÞÉR verður nauðgað þá þarft ÞÚ að taka á því með ÞÍNUM heila og ÞINNI samvisku og ÞÍNUM aðstandendum. Það er algerlega undir ÞÉR komið hvernig þú vilt koma út úr þessu. Ég vil ekki gera lítið úr þolendum, ég hef ekki lent í því sjálf að verða misnotuð á neinn hátt og er mjög þakklát fyrir það, ég get ekki ímyndað mér hvernig það er eða hvernig það hefur áhryf og ég trúi því að það geti haft mjög alvarlegar afleiðingar, alveg mjög mjög mjög!

En í sannleika sagt þá ber þolandinn mesta ábyrgð á því hvernig hann tekst á við afleiðingar árásarinnar, er það ekki? Oft er sagt að ekki sé hægt að hjálpa þeim sem vill ekki hjálpa sér sjálfur. Þolandinn þarf nefninlega að gera alveg heilan helling sjálfur til að ná sem bestum bata, það er allavega það sem ég held. Með fullri virðingu fyrir þolendum, og ég þekki þó nokkra sjálf. Þolendurnir eiga það auðvitað ekki skilið að bataábyrgðin sé á þeim, hún "ætti" eflaust að vera á gerendunum en það er bara ekki þannig, eins leiðinlegt og það er.

Þú berð ábyrgð á sjálfum þér. Ef einhver gerir þér eitthvað þá ert það þú sem þarft að sækja hjálpina, þú þarft að rifja atriðið upp, þú þarft að vinna mikið í sjálfum þér. Þú þarft að gera svo mikið og ég er viss um að þú getir það!

Hugsunin á bak við druslugönguna er falleg, mjög falleg og mjög rétt en er hún að koma þessum hugsunum og skilaboðum rétt frá sér með þessarri göngu eða er ég bara að horfa á málið með afturendanum?